Wat vooral moeilijk is, is dat we tegenwoordig zoveel keuzes hebben. Je doet niet meer wat je vader of je moeder deed, je gaat je eigen leven invullen. Tradities als trouwen, kinderen krijgen, veertig jaar hetzelfde werk, zijn allemaal niet vanzelfsprekend meer. Ons leven is 'maakbaar' geworden, althans dat wordt ons voorgehouden. Iedereen kan studeren dankzij de studiefinanciering, ieder kan de top bereiken dankzij de democratiseringsbeweging, ieder kan op vakantie, iedereen mag stemmen en werken -ook als je vrouw bent. Ben je niet succesvol, dan kan dat eigenlijk niet meer aan je afkomst liggen, maar aan jezelf. Dat levert stress op.

 

Daar komt bij dat we door sociale media heel veel over elkaar te weten komen (zelfs de klasgenoten van de basisschool kun je terugvinden via Facebook) en dat we onszelf meer dan ooit gaan vergelijken met anderen. Is die aan het shoppen in Dubai? Zit die nu alweer in Thailand? Doet die nou echt nog een studie erbij aan Harvard?

Het maakt de prestatiedruk alleen maar erger.

 

Jonge mensen zijn niet meer de fitste werknemers. Uit onderzoek van het CBS en SKB in 2012 en 2013 blijkt dat jongeren onder de 35 de grootste kans op burn-out hebben. Oorzaken: te veel doelen, te weinig autonomie (zelf bepalen hoe je je leven en werk inricht), hoge werkdruk, hoge verwachtingen, sociale vergelijking, voortdurende optimalisatiebehoefte en keuzevrijheid.